Hüzün...

[Seyra McCover]

Toprağa bir kere daha dokundu ve ayağa kalktı.Elindeki bir avuç toprağı da göz yaşlarını tutmak için sıktı.Sonra göz yaşlarını bıraktı gibi elindeki toprağı da bıraktı.Kimin için akıyordu?Bir Leydiye yakışır mıydı?Yoo yapmamalıydı kendini toplamalıydı.Ama tutamıyordu cayır cayır yanan kalbini.Elini kalbine götürdü.Yüksek sesle:
"Ne için ha ne için " Göz yaşlarını sildi ve mezar tanışına son bir kez baktı.Eğildi ve fısıldadı:"Ben seni hiç aklımdan çıkarmadım.Burda mutlu olamadın orda ol" Yine yerinden bir avuç toprakla kalktı.Ama bu sefer toprağı cantasından çıkardığı güzel,eskive küçük bir kutuya koydu ve mezarlığın büyük kapısına doğru yürüdü.Yürürken bir yandan ağlıyor diğer yandan arkasına bakmamaya çalışıyordu.Kapının önüne geldiğinde arkasını döndü mezara doğru "Hoşçakal hayatım" diyerek ellerini kapının koluna götürdü ve çekti.Sessizce açılan kapının içinden geçerek ormana girdi...

[Flame The Fireland Queen]

Flame ormanda dolaşmayı severdi. Ormanda dolaşmak onu bir şekilde mutlu ederdi. Mezarlık yolundan gelen Leydi Seyra'yı gördü.Ağlamıştı belli.Gözleri kıpkırızıydı.Elinde bir kutu vardı.Yanına gitti.İyi misin? demek aptallıktı.Mutluysa neden ağlasın ki. ''Seni üzen ne?'' diyebildi.Ona acıyarak bakmıyordu. Bakmazdı da zaten.O da bu mezarlıktan çıkarken ağlamıştı hep. ''Ağlamak normal bir şey.Emin ol bende çok ağladım buradan geçerken. İnsan dışı varlıklar olsakta, bizim de duygularımız ve ruhlarımız var.'' dedi ve ona sarıldı.

[Seyra McCover]

Göz yaşları usulca Flame'nin gövdesine akmaya başladı.Ama neden ağladığını ona söyleyemezdi.Daha doğrusu bunu yaparsa itabarı zedelenirdi.Sadece Flame'e güçlüce sarılabilirdi."Sorun yok"diyebildi zorlukla."Duygularımı kontrol edemedim.Biliyorum bir Leydi'ye yakışmaz ama..."dedi ve hıçkırıklara boğuldu.Kendini toplamalıydı ama yapamıyordu.Tek yapabileceği şey şuan ona yardım eden Flame'e sarılmaktı.Ve zaten onu yapıyordu.Biraz daha ağladıktan sonra "Üzgünüm Flame.Benim için endişelenme iyiyim.Seni işinden alıkoymıyım.Üzgünüm.Rahatsız ettim"

[Flame The Fireland Queen]

''Leydiler canlı değil mi?'' dedi Flame bir anda.Haklıydı da.''Ağlamak sana yakışmıyor.'' dedi ve Seyra'nın göz yaşlarını sildi. Sonra yeniden bilmiş bir tavırla konuşmaya başladı. ''Ormanda rütbeler geçersizdir.'' Bu sefer sevecen bir tavır takındı.''Ben de çok ağlamıştım ailem için ama bak kimse benim ağladığım için kraliçeliğin değerini bozduğumu söylemedi.'' Kraliçe olmasını ailesi gibi saplantılaştırmamıştı hiçbir zaman.Onun için yalnızca gezegenler arasında ve şehirde önemi vardı rütbenin.''Burada iki arkadaş gibi konuştuğumuzu varsayalım.'' dedi ve gülümsedi.

[Seyra McCover]

"Sağol Flame" dedi Seyra."Eğer burada rastlaşmasaydık belki yolumu bile bulamazdım.Sağol" dedi Flame'yin eline dokunarak.Flame biraz da olsa kalbindeki cayır cayır yanan ateşe su dökmüştü.Biraz olsun rahatlamıştı Seyra.Gerçekten toplanmalıydı.Flame baktı ve gülümsedi."İyiyim." dedi ve göz yaşlarını iyice sildi.Bir iki dakka ormandaki seslerden başka bir şey duyulmadı.Bu sessizliği Seyra bozdu "Nereye gidiyordun?Mezarlığa mı?"

[Flame The Fireland Queen]

''Evet.Normalde her yıl bugün aile ziyareti yapardık.'' dediğinde kalbi burkuldu. Ailesinin son üyesi öleli 4 yıl olmuştu.O zaman tahta geçmişti.16 yaşındaki bir genç kızdan ne beklemişlerdi?''Benimde bütün ailem artık mezarda ve aile geleneği işte tam bir saçmalık.'' dedi sonra.Gözler yavaş yavaş dolmaya başladı.Sonra mavi gözlerinde kalamayacak kadar çoğaldılar ve Flame'in yüzünü ıslattılar.''Gitmeliyim.'' diyebildi.Boğazında bir şey vardı sanki e kadar yutkunsada 4 yıldır bu konu açıldığında oradaydı. Belki o hissettiği şey vicdan azabıydı; belki nefret...

[Seyra McCover]

"Özür dilerim"dedi Seyra Flame'in yüzündeki durgunluğu görünce "yanlış bir şey mi söyledim?"Gerçi onun yüzü de Flame'nin yüzünden farksız değildi.Kendi kendine düşündü.Daha 16 yaşında konulmuştu tahta.Onun için zor olmalıydı tabi.Seyra eğer onun yerinde olsaydı Flame'in neşesine sahip olamazdı.Ailesini 16 yaşında kaybetmek.Ahh hayatta kaldıramam diye düşündü."İyisin değil mi Flame?" diyebildi ama cevap yoktu.Flame'in yüzünde sadece o durgun ifade...

[Flame The Fireland Queen]

Flame duyuyordu Seyra'nı sözlerini ama hafıza başka bir yerdeydi. Ailesini hatırladı. Eskisi gibi anne ve babasıyla olduğunu.O babasını daha çok sevmişti hep. Annesi baskıcıydı ve rütbele onun için herşeydi.Babası için rütbe, Flame için rütbe neyse oydu.''Özür dilemene gerek yok, yanlış bir şey de demedin.'' diyebildi.Tüm sorun Black ailesindeydi. Soyları onların her şeyiydi. Babası önemsemezdi bir tek. ''İyiyim. Öyle olmasam bile halkım için olmak zorundayım.'' dedi ve gözleri kararmaya başladı.Bir ağaca tutundu. Eli ağaçtan yavaşça kaymaya başlamıştı. Son anda tutundu ve mezarlığa doğru yürümeye başladı.

[Seyra McCover]

Seyra Flame'nin kötü olduğunu anladı ve "Bende senle geliyim,ee-" dedi ve "orada bir şey düşürdüm sanırım"bahanesiyle Flame'i takip etti.Daha doğru düzgün bir yalan bulmalıydı."Bir şey mi düşürdün mezarlıkta ne düşülürebilirki ahh ne kötü bir yalan " diye düşündü içinden.Büyük ihtimalle Flame anlamıştı.Ama bir ses çıkarmadı.Ne "olabilir" dedi ne de "olamaz"...

[Flame The Fireland Queen]

Biraz yürüdüler.Mezarlığın kapısına gelince Flame yıllar öncesini anımsar gibi oldu. Bu kapıdan geçerken hep korkmuştu.Büyükannesinden çok korkuyordu.İyiki Flame 5 yaşına geldiğinde ölmüştü.Ailesinde en çok büyükannesi baskı kurmuştu Black ailesinin soyluluğunun devamı için.Şimdi ise tek Black, Flame idi.Kapının hemen karşısında bulunan, son gerece gösterişli mezara çevirdi kafasını.''Annemin zevki.Öldüğümde bu mezarı istiyorum demişti.Tabi ölünce babamda gitti yaptırdı.Tamamiyle gereksiz gösteriş.''dedi ve o mezara doğru yürüdü.Sanki yaşayan biriyle konuşurmuş gibi konuşmaya başladı.''Ben geldim.''dedi.Gözleri tekrar yaşlara boğuldu.Mezarın kenarına dayandı.''Seni hiç özlemedim anne.Hiç ama seni baba.Ama seni...Çok, çok özledim.''dedi gözlerinde yaşlar akmaya başladı.

[Seyra McCover]

Seyra Flame'nin üzüntüsünü bastırmak için omzuna dokunmak için elini uzattı ama sonra geri çekti.Bir süre Flame'nin ağlamasını ve konuşmalarını dinledi.Hıçkırıklarından ne kadar acı çektiği belliydi.Seyra ona acımasada en az onun kadar üzüntülüydü.Flame mezarla konuşurken Seyra da elindeki kutuyu açtı ve içindeki toprağa baktı.Sonra düşündü."Olduğu yerde kalmalı"diye düşündü.Ve Flame'e:

-Flame ben hemen geliyorum.Üzme kendini bu kadar tamam mı? dedi.Ama Flame.'den bir cevap gelmedi.Anlaşılan o kadar kendini kaybetmişti.

Seyra birazcık yürüdükten sonra mezarın başına geldi ve "Olduğu yerde kalmalı hayatım" dedi.Ve kutunun içindeki toprağı mezara bıraktı.Mezar taşını bir kere öptükten sonra.Geldiği yoldan geri döndü.


Flame olduğu yerdeydi.Onun yanına doğru yürümeye başladı.Yanına geldiğinde omzuna hafifçe dokunarak:


-Artık gidelim mi Flame?Ormanda biraz dinlenip eve gideriz.Ne dersin?

[Flame The Fireland Queen]

Evet anlamına başını salladı.Mezarlığa gelmekten bu yüzden nefret ederdi. Sanki bu mezar onun ruhundaki gücü emiyordu.Ayağa kalktı.Son kez baktı mezara ve mırıldandı.''Bu beni son görüşünüzdü.''Kapıya doğru yürüken solda bir mezara baktı ama yaklaşmadı mezara yalnızca duraksadı.Sonra yoluna devam etti.Nereye bakarsa baksın eski anılarını görüyordu.Eşini,annesini ve babasını...''Bitti.Bir daha uğramayacağım.''dedi.Elini yumruk yaptı.Bunu onlara el sallamaması için yapmıştı çünkü biliyordu artık onlar yoktu.

out: bu konudan ayrılıyorum