Atmosfer..

[Lamenia Mellark]

Boş vakitlerinde yaptığı şey ormana gitmekti -hele ki eğer Cloe'yla bol kusmalı bir gün geçirmişse- Ormanın inanılmaz manzarası karşısında nefes almak içini ferahlatıyordu. Kendini kötü hissettiğinde buraya gelirdi ve onun için bir çeşit tedaviydi bu. Ormanda avlanmak gibi şeyleri yapmazdı pek sık. Sadece gelir oturur ve giderdi.

Yine kafasını boşaltmak için geldiği bir gün derin nefeslerle rahatlatmaya çalıştı içini. Manzara öylesine güzeldi ki... Fakat nefes alırken kalbinin sıkıştığını hissetti. Daha önce hiç olmamıştı bu. Çok garipsedi durumu... İçi tedirgin oldu. Ormana zarar mı veriliyordu? Eğer veren biri varsa kimdi? Düşüncelerini atmak için ormana gelirken daha da düşündürmüştü bu durum onu. Şaşkın ve endişeliydi. Belki de saçmalıyorumdur diye düşündü. Gayet olağan bir şeydi... Hareket etmeden orada oturdu ve düşüncelere daldı.

[Misafir]

Parlak ... Nadidane. Güzelliğini bir türlü anlayamadığı ormana usulca dikkatlice ilerliyordu.Temkinliydi her an herşeye hazır tetikte savaş yada ava hazırdı . Onun için bir zevk tutkuydu . Doğaldıda aslında türünün genetiğinde vardı sinir ve savaşa yatkınlık.Ama türünün bir kısmı savaşı tutku haline getmirmemişken o kendi benliğinde tutku haline getirmişlerdendi.Sessiz ve her canlıyı içine çekecek kadar güzel büyüsüne kaptıran ormana doğru ilerledi. Gözünü açan her canlı bu güzelliğin altında güzelliği kadar bir o kadar tehlikeli olduğunuda bilirdi .Durdu her zamanki gibi sağına baktı koca buzz ağaçlarından başka birşey yoktu sonra yavasca bir sokumluk boynunu sola çevirdi kendi aralarında itişip kakışan buz böcekleri ve ormandan baska birşey yoktu. Kendinden emin adımlarla sanki önüne çıkan her canlıyı alt edecekmiş gibi kendi bölgesine doğru sokuldu. Uzaktan bakıldığında en küçük bir rüzgar onu uçuracak diye bir an telaşeye kapılırdınız . ince bacaklarıyla nasıl yürüdüğü , boynunun kafasını nasıl tuttuğuna herkes şaşırırdı . Türünde böyle incelik pek rastlanmazdı o bir istisnaydı. Kıvrımlı vücuduyla nasıl hareket ettiğini buna rağmen bu incelikte nasılda kıvrıldığına dair sorular sorarken yüz hatlarını gördüğünüzde bütün sorular üzerine sıcak su dökülmüş buz parçası gibi yok olurdu. Yüzü çok mu güzeldi yoksa yüzüne bakıldığında anlam verilmeyen hatlardan mıydı ? O gerçekten bir istisnaydı ama bu onun umrunda bile değildi. O kendini yaşadığı acılara maruz bırakanlardan öc almak için eğitmiş ve buna adamıştı . Bir zamanlar sevgi ve berraklıkla aşılanan kalbi şimdi mutasyon geçirmişcesine hırs öfke kin ve kan dökme arzusu ile dolmuştu.Dışardan bakıldığında bir sokumluk canı var gibi gözüksede yaşadığı yerdeki herkes onu bilirdi neler yaşadığını ve neler yaptığını .. Lisbeth'i bilirlerdi .. Onu "TM" olarak adlandırmışlardı tehlikeli mağdur. - nefes almak için durdu. Derin.. sanki kendini nefes alarak zarar vermek istercesine kasıtlı bir nefes aldı. Küçük yüzünü havaya kaldırdı havada süzülen buz kuşlarına baktı ve farkında olmadan elinin yine orda ... Lisbeth'i yaşamaya değer kıldıran .. değerlisinin ona o iğrenç günde verdiği buz kuşu şeklindeki kolyeyi okşerken buldu . Bu sefer elini çekmedi o anı hatırlamaktan korkmadı ve olacaklara rağmen beyninin o noktalara gitmesine izin vererek bekledi. iri gözlerini yavasca yere doğru indirdi ve göz kapaklarını kapadı. Herşeye hazırken birden birşey duydu hemen hazıra geçti ve bekledi o ses her neyse başına geleceklerden habersizdi . Ama birşey değildi . Lisbeth'in istediği birşey değildi . Peki Neydi ? . Ses sanki.. Zorlanış gibiydi.. o şey herneyse ya başı beladaydı yada kendinde ters giden birşeyler vardı .. Sese doğru ağır ve temkinli adımlarla ilerledi . İki koca buz ağacı sesin geldiği yeri görmesini engelliyordu. Sorun değildi ağaca çıktı.Bu konuda ustaca ilerledi görmesi gereken yere geldiğinde durdu. Kafasını anlamaya çalışır gibi sağa sola eğiyordu. Biri vardı. biri buzdan kayanın başına birşey gelmekten korkmaksızın oturduğunu gördü . Herkes oturmazdı oturamazdı genelde oturmaya kalkanın bir çoğu daha oturamadan düşüp bir yerlerini sakatlardı. Manzarayı izliyordu .Lisbeth' in kızda bir sorun olduğunu anlaması uzun sürmedi .Normalce manzarayı izliyor gibi gözüküyordu ancak bir sorun vardı o .. o nefes almıyordu . Öylece nefes almayı unutmuşcasına sanki hiçbirşey yok gibi oturmuştu bu görenleri şaşırtmazdı ama kızın yüzündeki acıyı , bilinmezliği , hissizliği görmemek imkansızdı. Daha fazla seyirci kalamazdı iletişimi sevmezdi ölene kadar iletişimsiz sürdürebilirdi lakin karşısındakini bu duruma belkide ölüme .. Çünkü sorun belli değildi . Neler oluyordu ? . Ağaçtan usulca atlayıp kızın dibinde bitti kız onu görüyordu . Gördüğünü umdu çelişkide kalmıştı çünkü kız önüne yaratık bile gelse umursamazdı. Boğuluyor diye düşündü Lisbeth, ama hayır boğulmuyordu. Önüne geçti

- Sen iyi misin ?

meraklı ve tedirgin olarak soruyu yöneltti . Ama yöneltmeli miydi ? . Bundan artık emin değildi. Gördüklerinden sonra artık kesinlikle emin değildi . O kız karsısındaki kız bir saeowdu. Lisbeth' kendi türündekilerle iletişime geçmezdi .O kendi türünden bile değildi Bu durumda ne yapmalıydı. Yaptığı doğru muydu ? diye kızdan cevap beklerken kendi benliğinde savaşıyordu..

[Lamenia Mellark]

Karşısına atlayan yabancıya baktı. Anlık bir ürkmeyle kendine geldi. Hafiften bir şaşkınlık yaşadı. Kendini korumak istercesine geri çekti kendini. Sorusunu duydu sonra.
-İyi misin?
-Ben... Evet iyiyim. Sorduğun için sağ ol. dedi ve hafiften gülümsedi. Kafasında birçok soru vardı. O kimdi? Neden gelmişti? Suratındaki vahşi görüntüsünden ürkmediğini söyleyemezdi. Ama canlıları görüntülerine göre yargılamak ona göre değildi. Konuşmaya devam etti.
-Sadece havada bir tuhaflık var. Nefes alınca kendimi kötü hissettim. Dedi. Ne diyeceğini merakla bekliyordu. Kızın suratını incelemeye başladı. Saçları griydi hatta siyah bile denebilirdi. Teni koyu maviye yakın bir tondu. Sanki Dünya'dan gelen birine benziyordu. Gözleri sanki kızgınmışçasına bakıyordu ama her an yumuşayabileceği belliydi. Kaşları gözleriyle uyumlu olarak hafiften çatıktı. Burnu küçüktü. Dudaklarıysa hafiften kalın ve de sanki ruj sürmüşçesine kırmızıydı. Saçları düzdü ve çok değildi. Aslında çok güzeldi. Lamenia kıskanç biri değildi ama nedense rahatsız olmuştu. Üzerinde uzun bir şort ve bir tişört vardı. Soğuk birine benziyordu ama Lamenia öyle olmadığını anlamıştı. Belki de yalnızlıktan kurtulabilirdi bir arkadaşla. Neden olmasın diye düşündü Lamenia karların arasından çıkan Güneş e bakarken...

[Misafir]

Çok geçti .. Benliğinde savaşmanın artık bir önemi olmadığını geri dönülemez olduğunu biliyordu Lisbeth. Beyninde dolaşan kanın durduğunu sandı sorduğu sorulara hiç bir cevap vermiyordu . Ne yapacağım diye düşündü " Sen iyi misin ? " sorusunu yönelttikten sonra arkamı dönüp gerimi dicektim diye içinde kargaşa fırtınaları eserken içindeki dünyadan çıkıp kendi dünyasına yani Lisbeth için her ne kadar kendi dünyası olmasada mecazi anlamdaki kendi dünyasına geri döndü . Artık yapacak birşey yoktu soru yöneltilmişti ve soruların karşısında bir cevap olurdu cevap alınmalıydı . Gözlerini bir türlü kurtulamadığı sert öfkeli bakışlarıyla kıza dikti . Lisbeth ' in bir cevap beklediği ortadaydı . Kıza baktı ürkmüştü bunun cevabı belliydi her canlı karşısına birden atlayan birinden korkardı Lisbeth hiç şaşırmadı . Gözleri Lisbeth' in gözlerine odaklandı. Küçük narin yüzü şaşkındı bunu her halinden okuyabiliyordu Lisbeth , ve geri çekildi doğaldı çarpık ukela gülümsemesinden kendini alı koyamadı. Dudak kenarlarının yukarı kıvrılmasıyla aşşa inmesi bir oldu ciddi tavrına geri döndü ve aniden çıkan ince tiz bir sesle belli etmesede irkildi..

-Ben... Evet iyiyim. Sorduğun için sağ ol.

dedi Yabancı ve hafiften gülümsedi .Lisbeth ' i bu gülümseme şaşkınlığa ugrattı o alışık değildi gülümsemelere onun türünde ancak savaş sonlarında kazanılan zaferler sonrasında olurdu. Sıcaktı.. Lisbeth' in ister istemez hoşuna gitmişti ama hemen kendini topladı bu gülümseme sıcak .. cana yakın olduğu kadar tehlikelide olabilirdi .. Olabilir miydi ? .. Yabancıya baktı sorar gözlerle Lisbeth' e bakıyordu yabancının merkezi sinir sisteminde sorularla boğuştuğunu anlayabiliyordu.Lisbeth' de yabancıya odaklandı o ürkmüştü.. biraz geri çekildi lisbeth ve elini önüne aldı arkasında birtakım silahlar ve av malzemeleri görünüyordu bu yabancıyı korkutmuş olabilirdi .Ellerini önünde birleştirdi belkide oda yabancı gibi yapıp kıza odaklanmalıydı . Bunları düşünürken tekrar duyduğu tiz ses yine irkilmesine neden oldu kasıtlı mı ? yapıyordu boş anını bekliyor ve tiz sesiyle sesleniyordu her zaman çatık olan kaşlarını biraz daha çattı ve sese odaklandı ..

-Sadece havada bir tuhaflık var. Nefes alınca kendimi kötü hissettim

dedi yabancı sonra Lisbeth' den cevap gelmesini bekler gibi merak ve sorar gözlerle baktı. Lisbeth bir adım yaklaştı gözlerini aslanın avını süzercesine gezdirdi yabancının üzerinde .. Kolay kolay güzel demezdi Lisbeth .. Güzellik göreceli bir kavramdı ve ona göre güzellik çok farklıydı . Ama bu kız .. bir kez daha süzdü .. güzeldi .. Çocuksu suratı vardı o küçük suratına yanlardan dökülen beyaz dalgalı saçları onu çocuksuluktan bir üst seviyeye çıkarmaya yeterdi . Yüzüne oturan küçük burnu bir sincabınki kadar tatlı duruyordu suratında, burnuna yakın olan dudakları çekiciydi , açık mavi teni ve sol yanağındaki ve diğer yerlerdeki dövmeleri ona asi bir görüntü vermişti . Tekrar ukelaca dudaklarını kıvırdı Lisbeth .. Bu yabancıya istemesede içi ısınmıştı .. Ne yani her nefes alışta zorlanana içimi kaynıyordu Lisbeth ' in bu düşünceden hemen sıyrıldı ve karşısındaki merakla cevap bekleyen yabancıya döndü ..

- Ben .. ben senin iyi olmana sevindim .. evet sevindim ben ..

Bu kelimeleri .. böyle , sıcak cana yakın kelimeleri bir başka canlı için kullanmayalı uzun süre olmuştu Lisbeth için. Gözlerini devirip başını sağa çevirerek dişlerini sıkıp bir nefes aldı . Yabancı sevimli ve arkadaşsı bir ifadeyle ona bakıyordu . Bu Lisbeth ' in her ne kadar hosuna gitsede ciddileşip devam etti .. etmeliydi

- Havadaki her tuhaflık seni bu derecede komaya sokacaksa ormana gelmesen iyi olur . Bu aralar atmosferde bir değişiklik var senin yerinde olsam evimin bir köşesinde yaramazlık etmeden durup lanet atmosferin bir an önce kendine dönmesi için dua ederdim .

Lisbeth kendine döndüğü için mutluydu . Ukelaca sırıttı .. yabancıya baktı oda tebessüm ediyordu .. Bu tebessümü ciddi tavırla karsılamak istemedi . belkide onca arkadassız geçen seneler buraya kadardı . Dustin öldükten sonra önüne çıkan her canlıdan uzak durmaya yemini etmişti Lisbeth ama bu kız yeminini bozdurabilir miydi ? ... Her zamanki ukela gülümsemesinden arınıp yıllar sonra dostca gülümsemeyi unutmama dileğiyle ..

- İyi olduğuna sevindim ..

dedi.


Lisbeth için onca geçen sene sonra .. Dustin için edilen yeminden sonra .. Yeni bir arkadaslık mı olucaktı . Gözlerinden kalbinin tüm derinliklerinde köşeye sıkışmış birşeylerin kıpırdadığını hisseder gibiydi . Güzel , iri gözleri ışıldıyordu Lisbeth' in ona doğru bakan yabancıya bir adım attı .. ve bir adım daha ... elini usulca uzattı..

- Kalkmak için yardım ister misin ? ..


İçindeki ciddiyeti zorlada olsa kenara atıp ilgisini uyandıran bu kıza .. kendi türünden olmasa bile bir adım atmıştı .. Bu Lisbeth Salander için çok büyük birşeydi.. Bakalım neler olucaktı ?

[Lamenia Mellark]

Lamenia kızın sesini duydu.

- Ben .. ben senin iyi olmana sevindim .. evet sevindim ben ..

Cevaba şaşırdı Lamenia. Kız tedirgine benziyordu. Muhtemelen o da bir leydiydi. Ama öyle bir hali yoktu... Sanki.. Sanki.. Pek insanlarla konuşmayan ama asla çekingen olmayan biri gibiydi. Leydiler böyle olmazdı. Genelde çok süslü olurlardı ve de girişken. Asla susmazlardı sürekli bırbırbır ve bır . Bu yüzden hep nefret etmişti parti gibi şeylerden.. Kendisi de leydiydi elbette ama o böyle yapmaktan oldu olası nefret ederdi. Bu tip ortamlarda sadece gerektiğinde konuşurdu. Ama suratı tüm duygularını yansıtırdı. Bu yüzden kendine bir kalıp maskelemişti. Duygusuz bir kalıp... Aynanın önünde çok kez çalışmış ve suratını ifadesizleştirmeyi başarmıştı.

Kızın leydi olup olmadığından emin değildi ama Lamenia. Asilliği leydi olduğunu düşündürüyordu. Ama diğerleri gibi değildi. Lamenia gibi de değildi. Vahşi bakışları yenilmez olduğunu gösteriyordu. Çok çok ama çok güzel bir kızdı. Lamenia gibi değildi. Lamenia aynaya baktığında hep hayal kırıklığına uğrardı. Bu yüzden süslenmeyi de sevmezdi zaten. Kız süslü değildi o an. Lamenia kızı bir elbiseyle hayal etmeye çalıştı. Dehşet.. Dehşet bir görüntü ortaya çıkardı o zaman. Kız bir daha konuştu.

- Havadaki her tuhaflık seni bu derecede komaya sokacaksa ormana gelmesen iyi olur . Bu aralar atmosferde bir değişiklik var senin yerinde olsam evimin bir köşesinde yaramazlık etmeden durup lanet atmosferin bir an önce kendine dönmesi için dua ederdim .

Lamenia hala hayallerinin içindeydi. Ve kızın sesiyle kendine geldi. Alınmıştı aslında bu lafa. Şaka olduğu besbelliydi aslında. Ama orman onun mekanıydı. Ormana gelmemek... Berbat olurdu.

-Ormana gelmemeyi düşünemiyorum. İş intiharla sonuçlanırdı sanırım, dedi gülerek ve devam etti. Ama... Nefes almak gerçekten çok güç. Eskiden beni rahatlatan hava şimdi böyle yapıyor. Çok tuhaf... dedi.

Bir süre sonra da kendini tanıttı.

-Şey kendimi tanıtmadım. Kabalık ettim özür dilerim, dedi gözlerini kırpıştırarak. Ben Lamenia Mellark. Bir leydiyim...

[Katelayn Wesley]

Uyanır uyanmaz yataktan fırlayıp pencere kenarına doğru yöneldi. Herzamanki gibi Snowland ormanını yüzünde bir tebessümle seyretmeye başladı. Kendini bildi bileli o ormanda ustaca tuzaklar kurmuş ve savaşçılarla çalışmıştı. Bunları yapmak her zaman hoşuna giderdi . Tabi bunda atletik ve hızlı olduğu için bu konuda başarılı olmuş olmasının katkısı çok büyüktü. Her zamanki gibi omuzları dik ve delici bakışlarıyla dışarıya adımını attı. Bu saatte ormana gitmenin hiç akıllıca olmadığını bilse bile ormanın içlerine doğru ilerlemeye başlamıştı. Herkes atletik vücuduna bir leydi olarak çok fazla güvendiğini düşünürdü. Ama o Leydi Katelayn'ydı ve bunları asla umursamazdı.

Yürüyüşüne va etrafı sinsice izleyişine devam ederken ormanın soğukluğu zaten beyaz olan ten rengini daha da soldurmuştu. Bu yüzden olsa gerek ki elini incelediğinde dudaklarının arasından küçük bir gülümseme belirdi ve belirdiği anda yok oldu. Hemen arkasını dönerek sesin geldiği yöne doğru ilerledi ve ağaçtan birinin önüne atlayan şahsa baktı. Sonra uzaktan izlediği kadarıyla aralarında konuşmaya başladıklarını farketti. O anda kendine bu kadar çok güvendiği halde içini bir korku sarmıştı ve oramanın heleki bu saatlarde hiç güvenli olmadığını aklına getirdi. Tam geri dönecekken çıkardağı sesten ötürü bakışların ona kaymasıyla olduğu yerde kaldı. Ama asaletini asla bozmaması gerektiğini biliyordu. Bu yüzden suratında kendine güvenen bir edayla onlara döndü.Ama gerçek şuydu ki ne yapacağı hakkında tek bir fikri bile yoktu.

[Misafir]

Usulca uzattığı elin tutulmasını bekledi .. Bekledi .. Ama tepki beklediği gibi değildi Lisbeth'in .. Kız şaşırmıştı benliğini sorgulamaya basladı .. Neden şaşırmıştı ? - ciddi tavrının altında " iyi olmana sevindim " cumlesinemi yoksa ukela tavrınamı bozulmuştuda şaşkınlığa vuruyordu. Yabancı Lisbeth'in elini tutmaktansa kendi dikkatli bir tavırla buzdan kayanın ustune oturmanın bir dert kalmanın bin dert olduğu bilen ustaca bir tavırla ayağa kalktı. Şaşkın tavırla Lisbeth' i süzüyordu ... Lisbeth hafif bir tebessüm etti yabancı haklıydı kendi ciddi bakışlarını biliyordu iyi bir cümle , cümleyi bırak kelime çıkması normal değil anarmol karşılanırdı .. Libeth bozulmasını belli etmeyerek ayağının yanından geçmeye çalışan buz böceğine bakarak elini indirdi. Küçük şey Lisbeth'in ayağını .. kendinden tonlarca ağır olan ayakla cebelleşiyordu biraz manevra yapıp geçmektense bu küçük canlı hırsla savaşıyordu itebilecekmiş gibi .. Lisbeth içinden - sana kim gaz verdi . diyip gülerek kafasını salladıktan sonra ciddileşip yabancıya yavaşca kafasını kaldırarak baktı. Hala onu süzüyordu .. Bu onu sinirlendirmeye baslamıstı ne düşünüyordu ? beyninden geçen düşünceleri merak ediyordu .. delicesine . Bir başkası olsa ve onu böylesine süzse çoktan kafatasını açıp beynini pakete sarıp eline vermişti. Ama bu yabancıya istemesede içi ısınmıştı. Konuşmaya niyeti yoktu anlasılan öylece bakıyordu .. Merak , şaşkınlıkla dolu gözlerine onu yeteri kadar süzmesine izin vermeye karar verdi . Hava kararıyordu .. Lisbeth'in içine yine hissizlik çöktü yine yapayalnız bir gece diye düşündü ve yabancının üstüne oturduğu buzdan kayaya belini yaslayıp oturdu . Yabancı ayakta düşünceler içinde onu süzüyordu .. Lisbeth o konuşana kadar hiç birşey demeden süzmesine izin verdi ve gözlerini kapadı .. Kapadığı anda .... Yabancının ona bir adım attığını anladı hareket etmedi pozisyonunu bozmadan bekledi ve birden çıkan tiz sese , bu sefer irkilmeden kulağını verdi..


-Şey kendimi tanıtmadım. Kabalık ettim özür dilerim, dedi gözlerini kırpıştırarak. Ben Lamenia Mellark. Bir leydiyim...

dedi yabancı .. Artık yabancı deildi gerçi adı lamenia olduğunu öğrenmişti Lisbeth . Ayağa kalktı. Kıza doğru yaklaştı yüz mesafesine bir nefes kadar yakındı . Gözlerine baktı yabancının .. Güzeldi gözleri .. Bu sefer süzme sırası bende denilen bir bakışla baktı ve ukela sırıtışından sonra yerine geri dönüp ukela ve asi bir tavırla kayaya sırtını dayayıp oturdu. Çantasından bıçağını çıkartıp kayadan kopardığı buz parçasını yontmaya basladı Lisbeth .. Yabancı bir adım daha yaklastı .. Lisbeth bıçağını yere koyup kafasını kaldırdı ayaklarından baslayıp şeklini en sevdiği çereze benzeten güzel gözlerine gelene kadar dikkatle süzgü . Lamenia Mellark ... Lamenia Mellark diye içinden tekrar etti Lisbeth . Demek ismi buydu yakıştırmıştı ismine kendiside ismi kadar uyumlu bir kızdı .. Ve bir leydiydi. Uyuyordu .. kademesine uyuyordu . Narin vücuduyla , kasıtlı olarak dikilip vucuduna özenle oturmuş olan kırmızı elbisesiyle o bir leydiydi . Güldü . Gözlerini sağa devirip bıçağına baktı ve güldü . " Bende bir leydiyim " diyince kızın nasıl şaşıracağını göz önüne getirdi . Doğaldı .. Kim duysa şaşırıyordu .. Hata olduğunu hep biliyordu ailesindeki gelenekleri yerine getirmeyi kabul etmemeliydi ...Leydi olmamalıydı .. Leydilik ona göre değildi .. Ciddileşip . pişman gözlerle kendine baktı . Bir leydiden çok kralın savaşcılarına yada avcılarına benziyordu . Tekrar güldü. Annesinin dediklerini hatırladı . Elini değerlisinin verdi kolyeye götürüp okşadı . Ve kıza döndü .. Yandan bir gülümsemeyle dudaklarını araladı ..

-Adım Lisb..

Daha cümlesini toparlayamadan ayağa fırladı yanına koyduğu bıçağı alıp bir elinide çantasının kenarında duran silahta tutarak hazır ola geçti . Lamenia' nın önüne geçerek işaret parmağını dudaklarına bastırdı ve sesin olduğu yere döndü. bu bir buz ağacından kırılan dalın sesiydi. Kırılan dala baktı ve biraz ilerisindede arkası dönük olan dalın kimi kırdığı anlaşılan canlıya odaklandı . Kimdi ? Neyin nesiydi ? Gizli bir tutanakçımıydı ? diye gözlerini kısarak sertce ona bakıyordu. Dönüp yüzüne bakması için bekledi .. Ve yabancı az önce eğik olan boynunu dikleştirerek yavaş ve temkinlice döndü... Lisbeth gözlerini açtı ve karsısındaki yabancıya baktı tehlikesiz gözüküyordu geçiyordum ugradım diyenlerdenim gibi bir tavrı vardı .. Kafasını sağa sola çevirip anlamaya çalışan Lisbeth cevap istiyordu ...


Kimdi o !...

[Lamenia Mellark]

Kızın kendini tanıtmasını bekliyordu.. SnowLand de bu tipte bir kızın savaşçılık yeteneğinin olduğu besbelliydi. Ama eğer savaşçı olsaydı şu an ormanda olmazdı. Lamenia kendini hep en ufak bir şaşkınlık yaşamamaya hazırlardı. En kötüye... Bu kızın dansöz olmasına bile şaşırmayacak kadar... Cevabını beklerken düşünceleri bunlardı.

-Ben de bir leydiyim.

Lamenia şaşırmadı elbette. Gülümsedi sadece. Bir leydi... Aslında kız leydiye benzemiyordu. Lamenia da leydiye benzemezdi. Ama kızın leydi olması Lamenia yı mutlu etti. Leydiler soyluydular... Kibardılar.. Her zaman ama her zaman kibar.. Lamenia kızın kibar olmadığını biliyordu. Elbette kaba da değildi ama bir kraliçe olsa kıza gelir ve “Ah bayan... Nasıl leydi olduğunuzu hala anlayabilmiş değilim. Ama davranışlarınıza dikkat etseniz iyi olacak. Siz soylu olmalısınız. Bunu sakın unutmayın.” derdi. Lamenia kendini düşündü. Kraliçe olsa ona böyle demezdi.. Aslında buna cüret edemezdi. Çünkü Lamenia ona gülümseyerek lafını ağzına teperdi. Belki de silahım budur diye düşündü. Gülümsemek... Kızı daha önce partilerde, yemeklerde ya da toplantılarda görmemişti. Aslında genelde o kadar kalabalık olurdu ki kimseyi göremezdi. Yemeklerde herkes birbiriyle sohbet ederdi.. Lamenia ise gülümserdi.. Bu bir refleksti aslında. İyi ki sırıttığımda pişmiş kelleye benzemiyorum, diye düşündü.. Yemeklerde Prenses Serenity de sessizleşirdi. Lamenia onun yanına giderdi ve onunla konuşurdu. Ama bu kız adına hiçbir şey, hiçbir şey görmemişti... Kızı acaba yemeklere davet etmiyorlar mı diye düşündü ama sonra bu düşünceyi hemen kafasından attı. Tüm leydiler davet edilirdi. Hepsi... Lamenia soylu hatta en zengin ailelerden birinden geliyordu. Annesi ve babası inanılmaz derecede kibardılar. Lamenia eğer onlarla büyüseydi nasıl olurdu bilemiyordu. Heralde o zaman şu an ormanda garip bir leydiyle olmazdı muhtemelen sarayda uzun elbisesiyle yelpazesini sallıyor olurdu. Bu kızın geçmişinin nasıl olabileceğini merak etti. Aklına bir fikir gelmedi aslında. Annesi muhtemelen ona benziyordur diye düşündü onun kadar güzel...

Kız ağzını açtı.

-Benim adım Lisb....

Ve birden çatırt. Lamenia bugün ne tuhaf şeyler oluyor diye düşündü. Kötü bir şey olacağını sanmıyordu ama refleks olarak kendini geri çekti. Lisb.... gibi bir ismi olan kızın silahı vardı korkmasına gerek yoktu. Tahmin ettiği gibiydi. Oradan yine ço..k güzel bir kız çıktı. Gözlerini devirdi Lamenia.

[Katelayn Wesley]

Bakışların ona kaymasıyla bi kızın daha kırılgan gözüken kızın önüne geçtiğini gördü. Ama bunla bitmiyordu tabi ki. Ormanda her şeyin bu kadar basit olmasını da bekleyemezdi zaten. Kızın elinde bıçak vardı. İyi ki ormana çıktım diye düşündü o anda Katelayn. Her zaman başına bir olay gelmesinden bıkmıştı artık hele ki bunlar en sevdiği yerde ormanda olunca daha da içi sıkılıyordu. Bir an düşüncelerinden arınıp Karşısında duran iki kişiye baktı. Silahlı olan soran gözlerle ona bakıyordu. Bir an onun tehlikeli olabileceğini düşünüp silahını her zaman sakladığı yeri yani elbisesinin bir katını kontrol etti. KAHRETSİN!!. Silah milah yoktu orda. Ormana bu kadar temkinsiz giden tek kişi benimdir heralde diye düşündü ve içinden kendine hakaretler yağdırmaya başladı

Sonra silahlı olanın diğerinin önüne geçtiği aklına dank etti ve onu bir şekilde korumaya çalıştığı belli oldu. Yüzündeki ifadeden de kendisinden çok onu düşündüğü anlamıştı. Aynı zamanda da kendine güvendiğini...

Katelayn'ın suratındaki asaleti yerli yerinde duruyordu. Onun kolay lokma olmadığını anlamaları lazımdı ona göre . Ama tabiki karşısındaki kişinin de kolay lokma olmadığını kendi biliyordu. Hala tek kelime bile etmemişlerdi. Ama artık biri bişe dese ne olurdu yani. Sanki onları öldürmeye gelmişti. Aslında ona bi hamle yaparlarsa karşılıını da verecekti. Artık sıkılmaya başladı beş dakikadır birbirlerine bakıyorlardı. Silahlının soran gözlerinde de daha da merak vardı artık.

Katelayn bunun üzerine içinden güldü. Sanki ben sizi burda gördüğüme meraklanmıyorum diye. Sonunda öyle diklmekten bıktı ve bir şeyler söylemeye karar verdi öylece durmak ona göre değildi sonuçta. İlk anda merhaba demek geldi içinden . Ama bir anda ağzından başka sözler çıktı bu sözlerin çıkmasına sevinmişti aslında . Çünkü daha anlamlı bir cümle kurmuş oluyordu. Ağzından çıkan cümle ise
- Neden bu kadar şaşırdınız? oldu.

Bunun üzerine karşısındakilerin şaşıracağını biliyordu ve artık sadece nelerin olacağını bekliyordu. Her şey tahmin ettiği gibi oldu ve onlarıın şaşkın bakışlarını sinsice izledi.

[Misafir]

Herhangi bir canlı izin almadan yada karşısındaki canlıların yaptıkları olayları izlediğine kanıt ,şahit olduğunu bildirmeden izliyorsa bu eski Snowland da ceza sayılırdı. Ve o canlı itiraz etmeden uygulanılacak cezaya ses çıkarmadan boyun eğerdi .. Tabi eski snowland ... Lisbeth bunları düşününce eski snowland her ne kadar geri kafa olduysada o mutluydu. Eskiden yeniliğin gelmesini çok isterdi ama gelen yenilik kendisiyle beraber Lisbeth için bir lanet sürüklemişti. Yenilik onun bütün mutluluğunu cahillik ve geri kafalılığı nasıl kolay yok etmişse o şekilde Lisbeth' in mutluluğunuda can alıcının mağlumun ruhunu çekercesine almıştı. Geriye ise şimdi herkesin vahşiliğini , şavaşcılığını , dik kafalılığını , dobralığını , ukelalığını şikayet ettikleri Ruhsuz Lisbeth kalmıştı.Onu suçlayamazlardı bütün suç bunu yapanlarındı acımadan mutluluğunu alanlarındı .Onlar bilmezdi onlar sinsiy benliklerine bir maske çekmiş yelpaze ile en güzel en yakışıklı en zengin olma derdindelerdi onlar anca o lanet olası yelpazelerini sallayıp o şeytan göresi suratlarıyla miğde bulandırıcı gülümsemelerini yaparlardı . Onlar bilmezlerdiki küçük bir kızın gökkuşağını elinden almak nasıl birşeydir , onlar bilmezlerdirki küçük bir kızın tek sağlam kalan bebeğini elinden almak nedir , Onlar o kalpleride dışları gibi buz tutmuşlar küçükken gözü önünde mutluluğı nasıl katledildiyse, ailesininde öyle katledilmesini izlemeyi bilmezlerdi ... Onlar bilmezlerdi , bilemezlerdi .. Eski .. eskiden ne kadar mutlu olduğunu düşündü bütün sevdikleri yanındayken .. Sürekli çatık olan kaşlarını çattı dudağını ıssırdı .. Bekledi .. ısırdığı dudağını ısırarak geri yerine bıraktı ve ukelaca çarpık gülüşünü yaptı bu teşhisini doğruluyordu .Lisbeth'in göz yaşı torbaları donmuştu.İyice sırıttı Lisbeth'e göre ağlamak zayıf ve acizlerin işiydi ve göz yaşıda onların şıracısıydı . Kafasını iki yana sallayıp düşüncelerinden çıkması gerektiğini fark etti Lisbeth ve ciddi tavrına geri geldi . Karşısında duran canlıya baktı ve duruşunu herhangi gelebilecek etkiye karşı hazırola soktu. Ve bu bekleyişten sıkılıp kafasını sol aşşaya devirip Lamenia' ya göz ucuyla baktıktan sonra karşısındaki canlıya doğru sağ kaşını kaldırarak ukela ama sert bir bakış attı ve dudaklarını tam aralamışken , beklenmedik şekilde karşısındaki canlıdan çıkan sese şaşırarak odaklandı..

-Neden bu kadar şaşırdınız?

Diyen karşısındaki yabancıya baktı Lisbeth.Bu cümlesini dışarıya verdikten sonra ilk önce istemeyerek aniden çıkmış olduğunu sonra bu sözün iyiki çıktığına sevinen bir edayla başını kaldırışını izledi yabancının. Lisbeth' den ve arkasında koruduğu kızdan bir cevap beklediği açıkca ortadaydı . Lisbeth kafasını yere indirdi ve dudağını ıssırarak güldü . Karşısındaki kızdan gelen cevap onu güldürmüştü . Kıza baktı ve kaşını kaldırdı ukelaca sırıtarak kafasını iki yana salladı , Karşısında duran yabancının arkasında bulunan ağaca baltı ve elinde tuttuğu bıçağı kızın saç mesafesinden ağaca salladı , bıcak Lisbeth' in dediğini yapmıştı ve tam istediği yere çakılmıştı.İsabet ettirdiği bıçağı görmezden gelerek kıza sinir edici gülüşünü yaparak ukelaca kafasını oynattı . Bir adım ilerledi ve konusmaya basladı

- Bizde seni bekliyorduk .. Ne zaman gizlice ağacın aralarından çıkıp bizi dinlediğini gösteren birisi çıkacak diye bekledik ama bu kadar zaman gelmeyincee ..

Dudağını büktü .. ve ukelaca güldü

- Bizde hayal kırıklığına ugrayıp demekki bizi dinleyen birisi yok en iyisi beklemeyelim dedik ... bizi mağdur gör yabancı

dedi ve ukelaca güldü.. Kafasını yere eğdi ve ciddileşti konuşmaya devam etti

- Ne zamandan beri gizlice ağaç aralarından çıkıp karşısındaki kişiler ona hesap sorup alaycı tavır göstermektense sen ve senin gibiler sanki seni hergün görüp tanıyormuşuzda yaptığın normal birşeymiş gibi davranmaktansa şaşırınca sorgu suale çekilmeye başladık. Aaa pardon ? yoksa seni tanıyormuyum da şaşırdığımı mağdur görmedin.Ama iyi oldu bundan sonra gizlice beni yada bir başkasına kulak misafiri olanların özür dilemeyi unutup alaycı bir tavırla sorgu suale çektiği zaman kafasına bıçağımı isabet ettirmeyi unutmam..

dedi ve ukelaca sırrıttıktan sonra kafasını salladı

- Sanslı günündesin yabancı ...


Birden durdu ... Duyduğu şeyi beyninin doğru algılayıp algılamadığını tekrar kontrol etti .. doğruydu bu o sesti .. Ormanın derinliklerinden gelmesini hiç istemediği o sesti. Gitmeliydi var gücüyle koşma zamanı gelmişti .. İleri adım attı. sonra durdu ve gözlerini kapattı ve döndü.Yavaşca gözlerini aralayıp arkasında duran Lamenia' ya baktı ona doğru bir adım attıı ve neden yaptığını anlamadan ona sarıldı ve eline gizlice cebinde duran bıçağı verdi geri çekildi ve gözlerine baktı Ukelaca ve cana yakın bir şekilde gülümseyerek göz kırptı omzuna vurdu ve

- Gitmeliyim Leydi Lamenia ... Görmek istersen 8 gün sonra aynı yerde ...

dedi ve usulca arkasını dönüp bıçağını sapladığı ağaca yöneldi. bıçağını çıkarttı ve gerisinde duran yabancıya döndü .. Ukela ama bu sefer daha yakın bir gülümsemeyle konuştu

-Başka bir zaman başka bir yerde neden olmasın yabancı .. Tanışmak isterim...

dedi ve yabancının elini aldı buz taşı gibi olan elini açtı ve bıçağını yerleştirdi sonra gözlerine baktı ve çarpık bir tebessümle devam etti

-Snowland da emanet verildimi can pahasına olursa olsun korunur yabancı. Beni bir daha gördüğünde bunu bana vermeyi unutma..

dedi ve gülümsedi sonra kendi benliğine ,ciddi olan Lisbeth' e döndü onlara baktı ve arkasını dönüp koşarak ormanın derinliklerine gitti..

[Lamenia Mellark]

-Neden bu kadar şaşırdınız?

Bu kız da kimdi? Kendini ne sanıyordu? Çok geçmeden adını öğrenemediği Lisb..... kıza bir bıçak sallayıp cevabını verdi.

- Bizde seni bekliyorduk .. Ne zaman gizlice ağacın aralarından çıkıp bizi dinlediğini gösteren birisi çıkacak diye bekledik ama bu kadar zaman gelmeyincee ..
- Bizde hayal kırıklığına uğrayıp demek ki bizi dinleyen birisi yok en iyisi beklemeyelim dedik ... bizi mağdur gör yabancı
- Ne zamandan beri gizlice ağaç aralarından çıkıp karşısındaki kişiler ona hesap sorup alaycı tavır göstermektense sen ve senin gibiler sanki seni hergün görüp tanıyormuşuz da yaptığın normal birşeymiş gibi davranmaktansa şaşırınca sorgu suale çekilmeye başladık. Aaa pardon ? yoksa seni tanıyor muyum da şaşırdığımı mağdur görmedin.Ama iyi oldu bundan sonra gizlice beni yada bir başkasına kulak misafiri olanların özür dilemeyi unutup alaycı bir tavırla sorgu suale çektiği zaman kafasına bıçağımı isabet ettirmeyi unutmam..
-Şanslı günündesin yabancı..

Lamenia şaşkın bir şekilde ortalığa bakıyordu. Tamam, kız ukalanın tekiydi. Ama bıçak sallamak.. Fazlaydı sanki. Lamenia’ya göre değildi. O olsaydı gözlerini devirip “Şaşırmamın sebebi alışkın olmamam” derdi. Sonra da boş boş kıza bakıp giderdi. Lisb..... susunca Lamenia konuştu. Düz bir sesle:

-Hey! Sakinleşir misiniz? dedi gözlerini devirerek.

Sonra bir kuş çığlığı duydu. “Gooook!!” Bu her zaman olurdu zaten. Kuşları avlarlardı. Lamenia onlara acırdı. Küçük masum kuşlar...

Ama birden Lisb...... Lamenia’ya sarıldı. Lamenia şaşkın şaşkın gözlerini açıp ona baktı ve sarılmasına karşılık verdi. Leydi Lisb.... ona alttan bir bıçak veriyordu. Lamenia bıçağı aldı. Ama kendini kötü hissetti alırken. Lamenia silahsız da kendini savunabilirdi. Ama görünüşü gerçekten savunmasızdı. "Bunu kendime not etmeliyim: Bundan sonra daha sert giyin" diye düşündü.

-Gitmeliyim Leydi Lamenia. Görmek istersen 8 gün sonra aynı yerde . dedi. Lamenia ne olduğunu anlamamış bir şekilde başını salladı.

Lisb... sonra yabancıya döndü.

-Başka bir zaman başka bir yerde neden olmasın yabancı .. Tanışmak isterim.. dedi. Ve yabancıya da bir bıçak verdi. Sonra tekrar konuştu.

-Snowland da emanet verildimi can pahasına olursa olsun korunur yabancı. Beni bir daha gördüğünde bunu bana vermeyi unutma..,

Lamenia “Demek ki mesajı yanlış anladım” diye düşündü.

Lisb..... koştu ve gitti. Lamenia arkasından bakakalmıştı... Aklında bir sürü soru vardı. Amacı neydi? Neden kuş çığlığı duyunca koşup gitti? Bu kız kimdi? Ve daha da fazlası...

[Katelayn Wesley]

Soruyu yönelttikten sonra peşi sıra kendini beğenmiş bir şekilde cevapları sıralamaya başladı silahlı olan. Tabi ondan önce yanındaki ağaca bıçağını fırlatmayı da unutmamıştı. Bundan korkmamıştı Katelayn. Bıçakların gittiği yönleri gayet iyi anlayabilirdi. Ama bir şey de söylememişti. Öncelikle dinlemeyi tercih ederdi. Bundan sonra tüm benliğini konuşulan sözlere verdi.

- Bizde seni bekliyorduk .. Ne zaman gizlice ağacın aralarından çıkıp bizi dinlediğini gösteren birisi çıkacak diye bekledik ama bu kadar zaman gelmeyincee ..
- Bizde hayal kırıklığına uğrayıp demek ki bizi dinleyen birisi yok en iyisi beklemeyelim dedik ... bizi mağdur gör yabancı
- Ne zamandan beri gizlice ağaç aralarından çıkıp karşısındaki kişiler ona hesap sorup alaycı tavır göstermektense sen ve senin gibiler sanki seni hergün görüp tanıyormuşuz da yaptığın normal birşeymiş gibi davranmaktansa şaşırınca sorgu suale çekilmeye başladık. Aaa pardon ? yoksa seni tanıyor muyum da şaşırdığımı mağdur görmedin.Ama iyi oldu bundan sonra gizlice beni yada bir başkasına kulak misafiri olanların özür dilemeyi unutup alaycı bir tavırla sorgu suale çektiği zaman kafasına bıçağımı isabet ettirmeyi unutmam..
-Şanslı günündesin yabancı..

Bu sözlerin üzerine arkadakinden bir ses çıktı:

-Hey! Sakinleşir misiniz?

Bu sesin ardından ise gözler devrildi. Bu kızın böyle şeylerden hoşlanmadığını bu hareketinden çıkarmıştım. Ondan sonra açık havadan '' Gookk!! '' diye bir ses geldi. Av yapıyorlardı. Birden imrenmişti. Av yapmayalı ne kadar olmuştu acaba. Büyük ihtimal çok olammıştı çünkü Katelayn av yapamazsa bir hiç gibi hissederdi kendini.

Etrafa bakındığında silahlının kıza sarılıp ona doğru yöneldiğini gördü. Ardından eline bir bıçak bıraktı silahlı. Sonrasında ise

-Snowland da emanet verildimi can pahasına olursa olsun korunur yabancı. Beni bir daha gördüğünde bunu bana vermeyi unutma.., '' dedi.

Öğüt de vermeye başladı dedi katelayn içinden. Asla asla bu bıçağa bir şey olmasına izin vermeyecekti. Onu kaybetmeyecekti. İçinden ne kadar bıçağı yere savurmak geldiyse bile eteğinin bir katına koyup kuş sesinin ardından kızın gidişini izledi.

Onu bir daha bulacaktı. Kesinlikle bulacaktı çünkü konuşmaları lazımdı. Ayrıca bıçağını ne kadar istemese bile geri iade etmesi lazımdı.

Asla onlara kulak misafiri olmamıştı. Onlar nasıl bu saatte ormanda oluyorsa o da ormandaydı ve konuştuklarını görünce yönünü değiştirmişti. Tabi dala basmasaydı....

Birden karşısındaki kıza döndü. Ona da bir bıçak vermişti. Bu Katelayn'a sadece tek bir şey anımsatıyordu. Üçünün bir daha aynı ortamda bulunmasını istiyordu silahlı.

Katelayn karşısındaki tatlı kıza dönüp gülümsedi ve '' Bu saatte burada karşılaşmamız büyük bir şanstı '' dedi. Bu kıza sadece duruşundan ve bakışlarının tatlılığından şimdiden içi ısınmıştı. Ama bakışlarını asla yumuşatmadı. Çünkü onun kendisi hakkında ne düşündüğünü asla bilemezdi..

Kız belki bir şey söyler diye biraz beklemeye başladı. Ses çıkmazsa ise yürüyüşüne devam edecekti. Bir şey söylemeden öylece gitmek ona uygun bir davranış değildi çünkü.. Bir leydi asaletli olmalıydı....

[Lamenia Mellark]

-Bu saatte burada karşılaşmamız büyük şanstı, dedi kız. Lamenia kafasını salladı ve de konuştu.

-Ben Leydi Lamenia, dedi ve gülümsedi.

Kız gerçekten güzeldi. Belki adının Lisbeth ya da Lisbelly olduğunu düşündüğü kızdan bile güzeldi. Ama hayır.. Kimse o Lisbeth denen kızdan güzel olamazdı Lamenia’ya göre. Kızın da Lamenia gibi beyaz saçları vardı. Saçları dağınıktı. Yüzüyse turkuaz gibi bir renkti. Uzun kirpikleriyle alaycı bakan gözleri örtüşüyordu.

-O, neden gitti sence? Bugün başıma gerçekten ilginç olaylar geliyor, dedi Lamenia kıza bakarak.

Nasıl bir tesadüftü ki bu? Daha önce defalarca ormana gelmişti. On dört yaşından beri ormana gelirdi. Avlanmaktan hoşlanmazdı elbette. Ama ona sardıran hayvanlarla silahsız başa çıkmasını gayet iyi öğrenmişti. Bunun üstüne bir de savaşçılık derslerine girerek bu konuda ustalaşmıştı. Ama bu özelliğini dıştan ona bakan birinin anlaması imkânsızdı. Asla bir savaşçı gibi giyinmezdi. Ama bir leydi gibi de giyinmezdi. OrtakPortal den genelde tercih edilmeyen kıyafetler alırdı. Hayır.. Çılgınca değil. Ama Snowland liler hep beyaz,mavi tonlarında şeyler giyerlerdi. Lamenia daha çok kırmızı pembe gibi tonlar tercih ederdi nedense. Ve üzerindekiler bir dar paça pantolon üzerine tişört ya da mini bir elbise olurdu. Leydiler genelde uzun süslü şeyler giyerlerdi. Bir elbise giyeceklerse eğer kabarık olması şarttı. Lisbeth de bir leydi gibi giyinmemişti. Uzun ama tam da uzun olmayan şortunun üzerine kolsuz bir tişört... Diğer kız da o tip bir şeyler giymişti. Siyah geniş bir pantolon ve üstüne koyu mavi kısa kollu bir tişört...

[Katelayn Wesley]

Cevap hemen gelmişti.

-Ben Leydi Lamenia , deyip gülümsemişti. Bunun üzerine Katelayn da ona bir gülücük attı. Ardından

-O, neden gitti sence? Bugün başıma gerçekten ilginç olaylar geliyor, dedi Leydi Lamenia. Katelayn kızın bu sözlerinden hoş sohbet eden bir kız olduğunu düşündü. Ama düşüncelerinden ötürü cevabını da geciktirmedi.

-Memnun oldum Leydi Lamenia. Bende bir leydiyim ve adım da Katelayn. Neden gittiğini bende bilemiyorum. Anlatmak istediğin bir şeyler varsa da dinleyebilirim, dedi Katelayn.

Bunun üzerine etrafı ve tabiki de Lamenia'yı incelemeye başladı. Kıyafetleri bir leydi kıyafeti gibi değildi. Gerçi kendisinin de öyle giyindiğini söyleyemezdi. Demek ki Lamena da leydi kıyafetlerine karşı geliyor diye düşündü. Bu hoşuna gitmişti. Lamenia ile aralarında uzun bir mesafenin olduğunu gördü ve ona doğru ilerledi. Onu yakından görmeyi de çok istiyordu. Lamenia'nın yanına geldiğinde bir kayaya oturdu. Gözlerini bir süre kapalı tuttu. Bu aralar kendini iyi hissetmiyordu ama Lamenia'nın sıcak kanlılığı biraz da olsa içine işlemişti.

Aklına o gelmişken ona baktı ve bir şey söylemesini bekledi. Onunla konuşmak istiyordu. Bir akadaşı olsun istiyordu...

[Lamenia Mellark]

-Memnun oldum Leydi Lamenia. Bende bir leydiyim ve adım da Katelayn. Neden gittiğini bende bilemiyorum. Anlatmak istediğin bir şeyler varsa da dinleyebilirim, dedi Katelayn.

Lamenia başını “hayır” anlamında salladı. “Ben de memnun oldum Katelayn.” dedi . “Son günlerde orman kötü. Nefes almak hiç bu kadar zor olmamıştı. Bir Snowlandli için bile..”

Kızın gözlerine baktı ve gözlerinin daha önce hiç görmediği bir tondan olduğunu gördü. Normalde gözler mavi olurdu. Bu kızın da maviydi ama daha çok yeşil gibiydi. Aslında çok değişik bir renkti. Gözünün etrafı açık mavi gibi bir renkti. Ama içi tam anlamıyla yeşildi. Kesinlikle gözleri çok güzeldi.

Kızın gözlerini incelemeye dalmışken bir çığlık duydu. Ama öylesine güçlü bir çığlıktı ki.. Lamenia Katelayn’a döndü.
-Bu bir hayvan sesi değil, dedi suratını buruşturarak. Kim? Kim olabilirdi ki?! “Aman Tanrım!! Bu... Bu Lisbeth!” Ağzından bunlar çıktı. Ve sese doğru koşmaya başladı...

[Katelayn Wesley]

Başını hayır anlamında salladı Lamenia. Ardından Katelayn'ın gözlerine garip garip bakmaya başladı. Katelayn başta Lamenia'nın bu cins cins bakışı karşısında şaşırsa bile ardından gözlerinin Snowlanlilerinkinden daha farklı olduğunu hatırladı.

Ardından bir çığlık sesinin gelmesiyle irkildi Katelayn. LAmenia'nın kendisine bir şeyler söylediğini farketmesiyle de ona dönmesi bir oldu.
-Bu bir hayvan sesi değil, dedi Lamenia.

Katelayn bu söz üzerine cevabını şıp diye oturttu.
-Hayvan sesi olmadığı kesin.

Aslında daha uzun bircümle de kurabilirdi ama Lamenia'ya ters cevap vermek istemiyordu. Onu sevmişti. Aslında şuan bunları düşünmenin hiç vakti yoktu. Çünkü çığlık atan kişiyi tanıyordu... O gizemli kız Lisabeth'di. Birden kendini bir boşlukta gibi hissettti Katelayn. Lisabeth'n çığlığı çok acıklıydı ve iyi olmadığı kesindi. Hemen ona yardım etmeleri gerekiyordu.... O anda Lamenia'nın
“Aman Tanrım!! Bu... Bu Lisbeth!” diyen sesini duydu ve birlikte koşmaya başladılar. Sese doğru ilerliyorlardı. Ama seste bir zaman sonra kesilmişti. Neredeydi bu kız, onu hemen bulmalıydılar

Telaş içinde ilerlerken ormanın bayağı içine girdiklerini farketti Katelayn. Ama hala Lisabeth'i bulamamışlardı ki... Kafasını sağa çevirdiğinde yerde bir kızın yattığını gördü. Saçlarını görebiliyordu sadece ve saçlar siyahtı... O olamamalı diye düşünürken içi burkulmuştu Katelayn'ın. Ardından yanına birinin yaklaştığını gördü ve ona baktı. Bu Lameniaydı. Artık sadece birbirlerine telaş içinde bakıyorlardı ve bir şeyler yapmaları gerektiğini biliyorlardı. Ama orda daha demin yüz yüze konuştukları bir kızı görmek onlara neler yapabilirdi bunu kesinlikle bilmiyorlardı...

[Lamenia Mellark]

Lamenia onu gördüğünde ne olduğunu anlayamadı. Dizlerinin çözüldüğünü hissetti. Bir ağaca tutundu. “HAYIR!!!! BU OLAMAZ!!” diye çığlık attı. Gözlerinden yaşlar süzüldüğünü hissetti. Ama kendine gelmeliydi. Onu iyileştirebilirlerdi. İkiside leydiydi ve iyileştirme eğitimi almışlardı. “Ah! Ben... Ben...” diyebildi. Sonra o manzarayı görmemek için gözlerini elleriyle kapattı. Ağaca yaslanıp oturdu ve kafasını gömerek ağlamaya başladı. Onunla daha yeni tanışmıştı. Neden ağlıyordu ki? Ama o... Hep tanıdıklarını kaybetmişti. Sevdiklerini... Bir kez daha başına gelmesi berbattı.

Kendime gelmeliyim diye düşündü. Evet, kendine gelmeliydi. Elleriyle gözündeki yaşları sildi. Burnunu çekti ve Lisbethin suratına baktı. “Daha ölmemiş olabilir. Bir şansımız olabilir..” dedi umutla Katelayn’a. Yaralı bedene iyice yaklaştı. Konsantre olmaya çalıştı. Oradakini tanımadığını düşündü. Sadece normal bir hastaymış gibi davranmalıydı.

Gözlerini kapattı. Ve nefesini tuttu. Elleriyle soğuğu hissetmeye çalıştı. Her zaman yaptığı gibi... Bedenin acı çekmesini soğukla önlerdi ve birkaç ilaçla da yaraları iyileştirirdi. İlaç mı? Ormanda.. Nereden bulabilirdi ki? Bulamazdı tabii ki. Yaraları sarmak için bir şey lazımdı. “Bana yarayı sarmak için bir şey getir!!” Emir vermezdi hiç. Ama o an davranışlarını kontrol etmeye uğraşamazdı. Bunun için vakit yoktu. Yaşıyor mu diye kontrol etti. Nefes alışları çok yavaştı.

O an bir çare olmadığını anladı. Bedene tedavi sırasında bakamamıştı ama baktığında zaten o umudun boşuna olduğunu fark etti. Resmen parçalanmıştı. Oraya uyguladığı soğuk tedavisi bir işe yaramazdı, yaramamıştı da. Lamenia kendi kendine mırıldandı “Artık bitti. O... O da gitti” Ona nasıl saldırabildiler diye düşündü. O çok güçlüydü. Herhalde bir sürü saldırmış olmalıydı bu kadar dağılması için. Cebinden verdiği bıçağı çıkarttı. “Emanet verildiği zaman canı pahasına saklanır” dedi ve ölü bedenin eline sıkıştırdı. “Onu götürelim.” dedi Katelayn’a suratına bakmadan...

[Katelayn Wesley]

Lamenia bağırıyor ve ağlıyordu. Lisabeth'n başında duruyorlardı. Ona yardım etmeliydiler. Bu manzara ona çok tanıdık gelmişti. Ailesini aklına getirmişti... Ama o bunları düşünmek istemyordu. Hemen işe başladı. Ama Lisabeth'n yüzüne dokunduğu an her şeyin bittiğini anlamıştı. Artık onun için bitmişti. Ellerini hemen çekti ve gözlerinin dolduğunu hissetti.

“Daha ölmemiş olabilir. Bir şansımız olabilir..” Lamenia bunu Katelayn'a umutla söylemişti. Bunun üzerine gözleri dolan Katelayn'ın gözlerinden yaşlar akmaya başlıyordu. Hayatında ağlamak ona göre hep yenik düşmek olmuştu. Şuan da öyleydi ama kendini tutamıyordu. Lisabeth'n güzel yüzüne bakabiliyordu va yaşların akmasını engelleyemiyordu. Bir an aklına ona verdiği bıçak gelmişti. Bıçağı gizlice çıkarttı ve Lisaberh'n ceplerinden birine sıkıştırdı. Bunun üzerine Katelayn'ın ağlaması daha da şiddetlendi.

“Bana yarayı sarmak için bir şey getir!!” diyen sesini duydu Lamenia'nın. Artık ağlaması dinmişti. İçi sinirle dolmuştu. Emir verenlerden nefret ederdi her zaman. Ama bluzunun bir parçasını yırtıp ona verdi. Hiç bir işe yaramayacağını bilse bile... Ama bez parçasını Lamenia'ya veremeden onun sesini duydu.

“Artık bitti. O... O da gitti” dedi. Bunu anlamasına sevinmişti Katelayn. ''Umut'' kelimesini her düşündüğünde aklına ailesi geliyordu çünkü... Ardından Lamenia'nın kurduğu cümleye dikkat etti. 'o da gitti' demişti. Yoksa o da mı sevdiklerini kaybetmişti diye düşünrken.....

Lamenia'nın cebinden çıkarttığı bıçağı “Emanet verildiği zaman canı pahasına saklanır” deyip Lisabeth'n eline sıkıştırdığını gördü. Artık sadece onun için yapmaları gereken tek bir şey kalmıştı...

“Onu götürelim.” evet işte buydu. Onu götürmeleri gerekiyordu. Ama bu söz Lamenia tarafından Katelayn'n suratına bakmadan sarfedilmişti. Katelayn bu kızın hoşuna gitmeyen huyları da olduğunu anlamıştı. Ama buna alışmıştı. Çünkü çok bilmiş bir kardeşi vardı... Bunları düşünmeyi keserek Lamenia'ya cevap verdi.

-Onu götürmemiz gerktiğini biliyorum. Bunu biliyorum.

[Lamenia Mellark]

-Onu götürmemiz gerektiğini biliyorum. Bunu biliyorum.

Lamenia kafasını salladı. Aslında ona kabaca davranmıştı ama o an bunu düşünecek durumda değildi ki. Karşısında bir... Ölü varken... Kibarlık mı? Bunu yapamazdı.

-Ama nasıl? Par.. Parçalanmış gibi... dedi ağlamaklı bir sesle. Hala kendine gelememişti. O görüntüyü taşımak değil bakmak bile istemiyordu. Lisbeth i böyle anmak istemiyordu.

-Bence yardım çağıralım

Sonra cesede arkasını döndü ve yüzündeki yaşları sildi. O manzarayı bir daha görmek istemiyordu. Mide bulandırıcı, şok edici, hayattan koparıcı...

[Katelayn Wesley]

-Ama nasıl? Par.. Parçalanmış gibi...

-Evet diyebildi Katelayn sadece. Daha 1 saat kadar önce konuştukları kişiyi böyle görmek ne kadar kötüydü anlatılamazdı..

Kendini çok kötü hissediyordu. Lamenia nın da öyle olduğunu biliyordu. Daha demin yaptıkları onun için şuan sorun değildi. Tabi ki hoşlanmamıştı ama durumları da belliydi. İkiside mutsuzdu ve birbirlerine ihtyaçları vardı.

-Bence yardım çağıralım , dedi Lamenia ve cesede arkasını döndü. Katelayn buna tamamen katılıyordu ama hiç bir şey diyemiyordu. Sadece başını evet anlamında sallamakla yetinmişti. Ardından Lamenia'nın omzunu okşadı ve onu ileriye doğru yönlendirdi.

[Lamenia Mellark]

Başını evet anlamında salladı Katelayn ve Lamenia’nın omzunu okşadı. Lamenia bir an refleks olarak ona sarıldı ve “Sen burada o... onun yanında bekle. Ben yardım çağırırım” dedi ve sonra Katelayn’ın kulağına fısıldadı: “Az önceki davranışım için çok özür dilerim. Kendimde değildim.” Sonra koşarak ormanın çıkışına ulaştı.

Lamenia saraya doğru ilerledi. Kral hastaydı onu bulsa bile bir yardımı dokunmazdı kralın. Ama kraliyetten biri ona yardım edebilirdi elbette. Sarayın kapısını açtı. Soluk soluğaydı. Katlardan çıkıyordu ama ne yapması nereye gitmesi gerektiğini bilmiyordu. Bu halde kralın yanına dalmak hoş bir davranış olur muydu? Ama bir leydi... Ölmüştü. Her ne kadar Lamenia kabullenmese de ölmüştü. Koridordan geçerken gözü aynaya takıldı. Aman Tanrım! Bu nasıl bir görüntü diye düşündü. Saçları öylesine dağılmıştı ki birden çeki düzen verme zorunluluğu hissetti. Saçını düzeltti ama gözlerinin kızarıklığına çare yoktu. Her neyse... diye mırıldandı. Ve kralın hasta odasının kapısını tıklattı. Bir leydi ölmüştü. İlk defa birinin ölümünün sorumluluğunu kendinde hissediyordu.

[Katelayn Wesley]

Lamenia ona sarılmıştı. Böyle bir anda bu gerçekten de iyi gelmişti. Ardından

“Sen burada o... onun yanında bekle. Ben yardım çağırırım” demişti Lamenia. Evet Katelayn bunu yapabilirdi. Ne kadar ona bakınca içi burkulsa bile yapabilirdi.

“Az önceki davranışım için çok özür dilerim. Kendimde değildim.” diya fısıldadı Lamenia kulağına. Bunu söyelemesi iyi bir şeydi tabi ki. Analamasıda Katelayn'ı sevindirmişti... Ama o her zaman ne durumda olursan ol bir şeyin düşünülerek yapılmasını tercih ederdi ve hep öyle yapmaya çalışırdı..Zaten Lameniaya darılmamıştı ve bunu ona sölemesi üzerine onu daha da çok sevmişti. Artık sadece Lamenianın yardım çığlıklarını duyuyor ve Lisabethn cansız bedenini görüyordu. Gerçekten zordu. Gerçekten onu böyle görmek çok çok kötüydü.

Ama sonunda ona ne olduğunu incelemeye karar verdi ve baktığında delik deşik bir bedenden başka bişe göremedi. Yavaş yavaş daha da kötüye gidiyordu onun için. Sadece Lamenia'yı ve kralı bekliyordu. Gerkeni yapmaları gerekiyordu....